Podstawowym zadaniem nerek jest odfiltrowywanie z krwi ubocznych produktów przemiany materii oraz nadmiaru płynów. Nerki oczyszczają przepływającą przez nie krew, a zbędne substancje oraz nadmiar płynów wydalają w postaci moczu.

Na wczesnych etapach choroby funkcja nerek może być częściowo zachowana, a więc mogą one usuwać z krwiobiegu toksyny, zapewniać równowagę wodną i wytwarzać pewne hormony. Jednak w miarę postępowania choroby czynność nerek zanika.

Toksyczne związki, które zostałyby w innym przypadku wydalone z moczem, odkładają się we krwi i w narządach ciała. Ich obecność zakłóca wewnętrzną równowagę organizmu.

Co więcej, nerki wytwarzają mniejszą ilość hormonów, które są potrzebne do powstawania i metabolizmu tkanki kostnej. PChN może się nasilać aż do osiągnięcia ostatecznego stadium niewydolności nerek, które wymaga sztucznego filtrowania krwi (czyli dializowania) lub przeszczepienia organu.

W USA na PChN choruje nawet 15% populacji dorosłej, czyli więcej niż 1 na 7 osób dorosłych. Około 90% chorych na PChN nie zdaje sobie z niej sprawy. Jedna na trzy osoby dorosłe w USA (około 80 mln osób) jest narażona na ryzyko wystąpienia PChN.³

PChN może się nasilać stopniowo przez dłuższy czas. Bardzo wielu chorych nie wie, że ma chore nerki, aż do momentu znacznego zaostrzenia się objawów i osiągnięcia późnych stadiów choroby. Jeżeli PChN zostanie wcześnie zdiagnozowana i będzie odpowiednio leczona, można ją spowolnić lub kontrolować. Uszkodzenia nerek spowodowane PChN są jednak nieodwracalne.