For this test, the patient needs to collect all the urine they produce for 24 hours. Then the lab measures the amount of protein present in the sample and the amount of creatinine present. Creatinine is a waste product from activities of muscle fibers, and is normally filtered and removed from the blood by the 

Stosunek tych dwóch substancji obecnych w moczu daje dość dobry pogląd na funkcję nerek i może pomóc w rozpoznaniu TZN.

Z praktycznych względów w wielu ośrodkach diagnostycznych zastąpiono oznaczanie ilości białka w dobowej zbiórce moczu badaniem stosunku białka do kreatyniny w próbce moczu pobranej wcześnie rano lub w dowolnym czasie w ciągu doby. Mimo że ta metoda może być prostsza, może też być mniej precyzyjna niż dobowa zbiórka moczu. W niektórych przypadkach konieczna jest więc również dobowa zbiórka moczu.

Zgodnie z kryteriami klasyfikacji grupy Systemic Lupus International Collaborating Clinics (SLICC) z 2012 r. [8] stopień uszkodzenia nerek u pacjentów z TRU określa się na podstawie stosunku białka do kreatyniny w moczu lub dobowego wydalania białka z moczem w wysokości 0,5 g na dobę lub na podstawie obecności wałeczków czerwonokrwinkowych w osadzie moczu.

Poziom kreatyniny krążącej we krwi jest wskaźnikiem czynności nerek. Kreatynina to produkt uboczny przemiany materii we włóknach mięśniowych, który w normalnych warunkach jest filtrowany i usuwany z organizmu przez nerki. Kiedy pogarsza się stan nerek, poziom kreatyniny w surowicy wzrasta. 

Poziom kreatyniny w surowicy służy również do obliczania wskaźnika eGFR.

Szacunkowy wskaźnik przesączania kłębuszkowego (eGFR):  

Na podstawie danych dotyczących stężenia kreatyniny we krwi, a także wieku, masy ciała oraz płci, lekarz oblicza dla pacjenta wskaźnik eGFR. 

Wskaźnik eGFR jest często wykorzystywany do oceny czynności nerek. Pozwala też monitorować postęp choroby i odpowiednio zaplanować leczenie. 

Wartość wskaźnika eGFR maleje w miarę progresji toczniowego zapalenia nerek: niższa wartość wskaźnika eGFR oznacza, że uszkodzenie nerek jest poważniejsze, a ich czynność – bardziej upośledzona.

Wskaźnik eGFR można również obliczyć na podstawie stężenia innego białka, zwanego cystatyną C.

U pacjentów wykonuje się także regularne badania krwi, w tym morfologię, badania stężenia cholesterolu i białka, próby wątrobowe oraz oznaczenie stężenia niektórych leków. Mogą też być u nich przeprowadzane badania w kierunku obecności przeciwciał i innych markerów chorobowych. Występują one u pacjentów z TRU i wskazują na zaangażowanie układu odporności w mechanizm chorobowy.